สระอ็อมในภาษาเขมร คือ អំ
คนไทยหลายๆ คนเคยชินกับการเห็นสระ อำ ในภาษาไทย ที่ตัวกลมๆ จะอยู่บน ตัวพยัญชนะต้น ครั้นเขียนหรือพิมพ์ภาษาเขมรก็เลยเขียนหรือพิมพ์แบบนั้น ตามความเคยชิน เป็นทั้งคนสอนคนเรียน ลูกปูตามแม่ปู
ข้าพเจ้าเลยกลายเป็นคนจ้ำจี้จ้ำไชปากเปียกปากแฉะ กับสิ่งที่พูดไปแล้วซ้ำซาก
ในภาษาเขมรนั้น สระอ็อมจะอยู่บนสระ อา ចាំ
ถ้าเขียนมือก็ต้องจำเอาไว้ให้ดี แต่ถ้าพิมพ์ด้วยระบบฟอนท์ก่อนมียูนิโค้ด ก็ต้องจำเทคนิคการพิมพ์ให้ถูกต้อง แต่ถ้าใช้ยูนิโค้ดสมัยใหม่มันจัดให้เสร็จสรรพ สบายดี
ประเด็นคือบางคนที่ใช้ยูนิโค้ดก็ไม่ค่อยสังเกตสังกา พอกลับไปเขียนก็อีหรอบเดิม เอาไปวางบนพยัญชนะต้นคือเก่า หรือเมื่อเห็นคนเขียนผิดก็ไม่ได้ฉุกใจเตือน แม่ปูกับลูกปูจึงยังเดินแบบเดิม
หน้าที่ของข้าพเจ้าจึงคอยจัดการทั้งแม่ปูและลูกปู ระวังเถอะสักวันจะจับไปทำละแวกะดาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น